MARAT - SADE

Oyunu 30 Ocak 2011 tarihinde Üsküdar Müsahipzade Celal Sahnesi'nde izledim. oyuncuların seyircileri beklemeleri, ara vermemeleri ( dönüşümlü giriş- çıkışları vardı tabi ) müzikal bir oyundaki performanslarının hiç düşmemesi çok iyiydi. Keyifli bir oyundu, iğnelenmeye hazır olun. Kafanız karışabilir ve her şeye hak verebilirsiniz.

Yazan: Peter Weis
Yöneten: Ragıp Yavuz
Kostüm Tasarım: Tomris Kuzu
Sahne Tasarım: Barış Dinçel

OYUNCULAR

Yıldırım Fikret Urağ, Murat Garibağaoğlu, Çağlar Çorumlu, Ali Mert Yavuzcan, Cengiz Tangör, Selen Uçer, Özge Özder, Aslıhan Kandemir, Yeşim Koçak, Ozan Gözel, Murat Coşkuner, Doğan Altınel, Okan Patırer, Özge O’Neill Sarımola, Yasemin Güvenç, Nurdan Gür, Selim Can Yalçın, Selin Türkmen, Özgürefe Özyeşilpınar, Reyhan Karasu, Ece Yıldız, Kutay Kırşehirlioğlu, Radife Baltaoğlu, Muzaffer Berişa, Sanem Oluz, Hamit Erentürk, Murat Güreç, Bahar Özge Göze, Serkan Bacak, Burçak Çöllü, Altuğ Kutlu.

Akıl Hastanesi’nde Marquis de Sade ile Jean Paul Marat’nın hayali buluşması üstüne odaklanır. Peter Weiss, J.L. Caspers’in 1822’de yayımladığı “Fransız Tıbbının Özellikleri” adlı eserinde belirttiği hususların altını çizer oyunda. Charenton, Weiss’ın deyişiyle, deli olsalar da olmasalar da yönetici sınıf tarafından toplum içinde yaşamaları zararlı görülen kişilerin kapatıldıkları bir yerdir. Açık olarak yargılanmaları yöneticilerin işine gelmeyen suçlular ve özellikle ağır siyasi suçlarından ötürü tutuklananlar yatar burada. Oyunu çarpıcı ve sorgulayıcı kılan da bu siyasi baskıdır.

“Marat – Sade” başlarken, Charenton’un yöneticisi olan Coulmier, hastaların, “insan haklarına saygılı” bir kurum olarak uygulanan sanat yoluyla tedavi yönteminin bir uzantısı olarak Marquis de Sade’ın yazdığı oyunda Marat’nın kendisini Jean d’Arc’la özdeşleştiren Charlotte Corday tarafından öldürülüşünün anlatılacağını açıklar. Seyirciler; sindirilmiş hastalar, hastabakıcılar ve yöneticilerdir. Zaman zaman radikal bir sosyalist olan rahip Jaques Roux ve Girondist ve cinsel sorunları olan Duperret oyunu keserler… Haberci bir anlatıcıdır. Dört şarkıcı hareketli, canlı bir koro olarak sahnede yaşananlara eğlenceli ve iğneleyici yorumlarını getirirler..

“Marat – Sade” düşünsel ve de biçimsel anlamda ayrışmaların, buluşmaların yaşandığı bir bütündür. Farklı üsluplar iç içe geçerken Marat ve Sade’ın ölüm-yaşam-tanrı-halk-özgürlükler üstüne konuşmaları önemli çelişkilerin yansımasıdır. Zaten Peter Weiss da “Sade’la Marat’yı bir araya getirmekteki başlıca amacım, en uç noktasına varan bireycilikle siyasi ve toplumcu bir ayaklanma, karışıklık arasındaki zıtlığı göstermektir” der.
Ragıp Savaş’ın yorumunda Barış Dinçel’in sahne tasarımı baskın bir resim oluşturuyor. Kalabalık bir dekor ve kalabalık bir oyuncu kadrosu buluşunca yönetmenin oyun broşüründe sözünü ettiği “atomlaşma, yalnızlık, bunaltı, şiddet, öfke” gibi duygular, iniş çıkışlar kanımca resim içinde adeta kayboluyor. Tabii ki bütünde yer yer, hoş renkler yakalanıyor.

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır
Misafir Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Misafir	Alıntı Cevapla Konu: MARAT - SADE Gönderim Zamanı: 30.Ocak.2011 Saat 20:52
	Oyunu 30 Ocak 2011 tarihinde Üsküdar Müsahipzade Celal Sahnesi'nde izledim. oyuncuların seyircileri beklemeleri, ara vermemeleri ( dönüşümlü giriş- çıkışları vardı tabi ) müzikal bir oyundaki performanslarının hiç düşmemesi çok iyiydi. Keyifli bir oyundu, iğnelenmeye hazır olun. Kafanız karışabilir ve her şeye hak verebilirsiniz. Yazan: Peter Weis Yöneten: Ragıp Yavuz Kostüm Tasarım: Tomris Kuzu Sahne Tasarım: Barış Dinçel OYUNCULAR Yıldırım Fikret Urağ, Murat Garibağaoğlu, Çağlar Çorumlu, Ali Mert Yavuzcan, Cengiz Tangör, Selen Uçer, Özge Özder, Aslıhan Kandemir, Yeşim Koçak, Ozan Gözel, Murat Coşkuner, Doğan Altınel, Okan Patırer, Özge O’Neill Sarımola, Yasemin Güvenç, Nurdan Gür, Selim Can Yalçın, Selin Türkmen, Özgürefe Özyeşilpınar, Reyhan Karasu, Ece Yıldız, Kutay Kırşehirlioğlu, Radife Baltaoğlu, Muzaffer Berişa, Sanem Oluz, Hamit Erentürk, Murat Güreç, Bahar Özge Göze, Serkan Bacak, Burçak Çöllü, Altuğ Kutlu. Akıl Hastanesi’nde Marquis de Sade ile Jean Paul Marat’nın hayali buluşması üstüne odaklanır. Peter Weiss, J.L. Caspers’in 1822’de yayımladığı “Fransız Tıbbının Özellikleri” adlı eserinde belirttiği hususların altını çizer oyunda. Charenton, Weiss’ın deyişiyle, deli olsalar da olmasalar da yönetici sınıf tarafından toplum içinde yaşamaları zararlı görülen kişilerin kapatıldıkları bir yerdir. Açık olarak yargılanmaları yöneticilerin işine gelmeyen suçlular ve özellikle ağır siyasi suçlarından ötürü tutuklananlar yatar burada. Oyunu çarpıcı ve sorgulayıcı kılan da bu siyasi baskıdır. “Marat – Sade” başlarken, Charenton’un yöneticisi olan Coulmier, hastaların, “insan haklarına saygılı” bir kurum olarak uygulanan sanat yoluyla tedavi yönteminin bir uzantısı olarak Marquis de Sade’ın yazdığı oyunda Marat’nın kendisini Jean d’Arc’la özdeşleştiren Charlotte Corday tarafından öldürülüşünün anlatılacağını açıklar. Seyirciler; sindirilmiş hastalar, hastabakıcılar ve yöneticilerdir. Zaman zaman radikal bir sosyalist olan rahip Jaques Roux ve Girondist ve cinsel sorunları olan Duperret oyunu keserler… Haberci bir anlatıcıdır. Dört şarkıcı hareketli, canlı bir koro olarak sahnede yaşananlara eğlenceli ve iğneleyici yorumlarını getirirler.. “Marat – Sade” düşünsel ve de biçimsel anlamda ayrışmaların, buluşmaların yaşandığı bir bütündür. Farklı üsluplar iç içe geçerken Marat ve Sade’ın ölüm-yaşam-tanrı-halk-özgürlükler üstüne konuşmaları önemli çelişkilerin yansımasıdır. Zaten Peter Weiss da “Sade’la Marat’yı bir araya getirmekteki başlıca amacım, en uç noktasına varan bireycilikle siyasi ve toplumcu bir ayaklanma, karışıklık arasındaki zıtlığı göstermektir” der. Ragıp Savaş’ın yorumunda Barış Dinçel’in sahne tasarımı baskın bir resim oluşturuyor. Kalabalık bir dekor ve kalabalık bir oyuncu kadrosu buluşunca yönetmenin oyun broşüründe sözünü ettiği “atomlaşma, yalnızlık, bunaltı, şiddet, öfke” gibi duygular, iniş çıkışlar kanımca resim içinde adeta kayboluyor. Tabii ki bütünde yer yer, hoş renkler yakalanıyor.