Birlikte emek vermeliyiz... Beykoz Gündem

 Merhabalar...

Karşınızda olmak çok güzel... 
Hayatımızda yaptığımız değişiklerin 
faydalı olacağı çeşitli sözlerle anlatılır. 
Ben de yazılarıma bu köşede 
devam etmek istedim. Hayat tarzımda, dostlarımda, dünya görüşümde hiç 
bir değişiklik yapmadan mekanda bir değişiklik olması güzel.

Genel tarzımı özetleyen bir başlangıç yazısıyla karşınızdayım. 
Sağlığımızın son derece risk altında olduğu şu günlerde konuyu 
uzmanlarına bırakıp kendi iyi bildiğim konuda birlikte olalım istedim. 

Birlikte emek vermeliyiz 
Yaşam oldukça renkli ve herkesin kendine özgü davranışları var. Temel 
amaç toplumsal düzenin ve kişisel yaşamın sınırlarını oluşturmak... 

Sınırlar olmazsa veya doğru belirlenmemişse kargaşa olacağı örneklerle 
yaşanıyor. Kurallar yani yaşamı düzenleyen çizgiler alışkanlıklar olarak
 oluşmaya başlıyor, alışkanlıklar sonradan kurala dönüşüyor. 

Hayatımıza dair iyi ya da kötü olarak değerlendirebileceğimiz pek çok 
alışkanlığı ilk gençlik hatta çocukluk yıllarımızda kazanmaktayız. Bu 
alışkanlıklarımız ileriki yaşlarda tercihlerimiz şeklinde anılmakta ve 
pek de doğru olarak bizi biz yapan tercihlerimizdir diyebilmekteyiz. 

O halde yetişmemizin ilk yıllarında gerek aile bireyleri gerekse de 
eğitimcilerimiz tarafından özellikle doğru alışkanlıklara 
yönlendirilmememiz gerekmelidir. 

Peki, bu her zaman böyle olabiliyor mu?
  Acaba ebeveynler ya da eğitimciler olarak bazen gösterdiğimiz 
toleranslar çocuklarımızın başarma yerine kaçmasına sebep olmuyor mu? 

Sabahleyin kalkmakta geciken yavrumuza haydi beş dakika daha yat 
toleransı, ya kahvaltı gibi çok değerli bir öğünün atlanması ya da 
servisin kaçması sonucunu doğurmuyor mu? Halbuki hayır yavrum 
kalkmalısın uykun olduğunu biliyorum ama gecikmen tüm günün düzenini 
bozacaktır demek ve akşamları vaktinde yatmasını alışkanlık haline 
getirmesine yardımcı olmamız daha doğru olmaz mı?. . 

Çalışma alanım çocuklar Uygulamalara birlikte karar verdiğimizden ve 
uyma ya da uymama gibi değerlendirmenin ’Fikir tartışması’ şeklinde 
oluştuğundan anlatımıma ‘Ben’ değil, ‘Biz’ şeklinde devam edeceğim. 

Öncelikle geliş gidiş saatlerimizde düzen uyguluyor ve buna herkesin 
uymasını istiyoruz. Bu düzenimizi anlatırken de yaşamda hiç kimseyi 
bekletmeye hakkımız olmadığını anlatıp, biz özen gösterirsek 
başkalarının da bize özen göstermesi gerektiğinin böylece 
öğrenilebileceğinden bahsediyoruz. 

Zaman zaman minik görevler verip bunların yapılmasını istiyoruz. 
Buradaki amacımız görev bilincini oluşturmak.  Nasıl yapıldığını eksik 
ya da fazla yapılmış olmasından ziyade samimiyete önem veriyoruz. Bu 
görevler araştırma, inceleme yazma, ezberleme gibi hayatımıza katkısı 
olabilecek her konuyu kapsıyor.

Hiçbir mazereti kabul etmiyoruz. 

Mazeretlerin kendimize saygımızı 
kaybettirdiğini anlatıp, mazeretlere sığınıp hatta içinde boğulmaktansa 
yapmadım, yapmak istemedim, çok ilgimi çekmedi… İtirafının doğru değil 
ama daha samimi olabileceğini anlatıyoruz. 

Hayata dair prensipler oluşturabilmek adına (saplantılar değil) yapmamız
 gereken bir görevi yaparken başka bir görevi ihmal etmememiz 
gerektiğini anlatıyoruz. Örneğin bu gün spor yapamayacağım çünkü yarın 
yazılım var söyleminin iyi bir şey uğruna başka iyi olaydan parça 
koparmak demek olduğunu ve doğrusunun her ikisini de yapmak olduğunu 
belki biraz uykudan birazda dinlenmeden alınabilecek zamanın her ikisine
 de yetebileceğini konuşuyoruz. 

Çalışmaya gelemeyeceğim Arkadaşımın doğum günü var, gelmezsem çok üzülüp
 küseceğini söyledi. Bu yaklaşımının hayatın programlanmasının bizim 
elimizde olması gerektiğini ama dostlarımızın bizi tercih yapmak zorunda
 bırakmasının olumsuz sonuçlar doğurabileceğini konuşuyoruz. 

Tabii ki anlayış gösterilecek durumlar olacaktır ancak bunlar basiti 
içermemelidir. Hastalık kabul edilebilir ama hasta olmamak için çaba 
sarf edilmelidir.  Örnekler uzayıp gidebilir ve tartışılabilir de ancak 
temel düşüncemiz genç insanın mazeretlere boğulup kaçışlar yaşaması en 
temel tarifiyle kendisine haksızlıktır. 

Bu haksızlık alışkanlığa 
dönüşürse kendine saygısızlığa doğru yolculuğu başlatabilir. Sonrası tüm
 olumlu hareketlerin yerini basitlere bırakması anlamına gelecektir. 
İşte gerçek hareket noktası bence budur. 

Yetişmekte olan insanın önüne basit değil önemli ve düzgün örnekler 
konmalı hatta düzgünler arasından seçme şansı tanınmalıdır. Bu arada en 
önemli örneğin ebeveyn olduğu unutulmamalıdır. 

Toplumu oluşturan her birey, yani hepimiz sorumluyuz.

 11 Mayıs 2020, 20:11 43 

R. Sinan Akbaşak

Beykoz Gündem   
https://www.beykozgundem.com/birlikte-emek-vermeliyiz-makale,152.html

Beykoz Gündem

Düzenleyen Sinan - 12.Mayıs.2020 Saat 09:46

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır
Sinan Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yönetici Kayıt Tarihi: 22.Eylül.2008 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 98	Alıntı Cevapla Konu: Birlikte emek vermeliyiz... Beykoz Gündem Gönderim Zamanı: 12.Mayıs.2020 Saat 09:39
	Merhabalar... Karşınızda olmak çok güzel... Hayatımızda yaptığımız değişiklerin faydalı olacağı çeşitli sözlerle anlatılır. Ben de yazılarıma bu köşede devam etmek istedim. Hayat tarzımda, dostlarımda, dünya görüşümde hiç bir değişiklik yapmadan mekanda bir değişiklik olması güzel. Genel tarzımı özetleyen bir başlangıç yazısıyla karşınızdayım. Sağlığımızın son derece risk altında olduğu şu günlerde konuyu uzmanlarına bırakıp kendi iyi bildiğim konuda birlikte olalım istedim. Birlikte emek vermeliyiz Yaşam oldukça renkli ve herkesin kendine özgü davranışları var. Temel amaç toplumsal düzenin ve kişisel yaşamın sınırlarını oluşturmak... Sınırlar olmazsa veya doğru belirlenmemişse kargaşa olacağı örneklerle yaşanıyor. Kurallar yani yaşamı düzenleyen çizgiler alışkanlıklar olarak oluşmaya başlıyor, alışkanlıklar sonradan kurala dönüşüyor. Hayatımıza dair iyi ya da kötü olarak değerlendirebileceğimiz pek çok alışkanlığı ilk gençlik hatta çocukluk yıllarımızda kazanmaktayız. Bu alışkanlıklarımız ileriki yaşlarda tercihlerimiz şeklinde anılmakta ve pek de doğru olarak bizi biz yapan tercihlerimizdir diyebilmekteyiz. O halde yetişmemizin ilk yıllarında gerek aile bireyleri gerekse de eğitimcilerimiz tarafından özellikle doğru alışkanlıklara yönlendirilmememiz gerekmelidir. Peki, bu her zaman böyle olabiliyor mu? Acaba ebeveynler ya da eğitimciler olarak bazen gösterdiğimiz toleranslar çocuklarımızın başarma yerine kaçmasına sebep olmuyor mu? Sabahleyin kalkmakta geciken yavrumuza haydi beş dakika daha yat toleransı, ya kahvaltı gibi çok değerli bir öğünün atlanması ya da servisin kaçması sonucunu doğurmuyor mu? Halbuki hayır yavrum kalkmalısın uykun olduğunu biliyorum ama gecikmen tüm günün düzenini bozacaktır demek ve akşamları vaktinde yatmasını alışkanlık haline getirmesine yardımcı olmamız daha doğru olmaz mı?. . Çalışma alanım çocuklar Uygulamalara birlikte karar verdiğimizden ve uyma ya da uymama gibi değerlendirmenin ’Fikir tartışması’ şeklinde oluştuğundan anlatımıma ‘Ben’ değil, ‘Biz’ şeklinde devam edeceğim. Öncelikle geliş gidiş saatlerimizde düzen uyguluyor ve buna herkesin uymasını istiyoruz. Bu düzenimizi anlatırken de yaşamda hiç kimseyi bekletmeye hakkımız olmadığını anlatıp, biz özen gösterirsek başkalarının da bize özen göstermesi gerektiğinin böylece öğrenilebileceğinden bahsediyoruz. Zaman zaman minik görevler verip bunların yapılmasını istiyoruz. Buradaki amacımız görev bilincini oluşturmak. Nasıl yapıldığını eksik ya da fazla yapılmış olmasından ziyade samimiyete önem veriyoruz. Bu görevler araştırma, inceleme yazma, ezberleme gibi hayatımıza katkısı olabilecek her konuyu kapsıyor. Hiçbir mazereti kabul etmiyoruz. Mazeretlerin kendimize saygımızı kaybettirdiğini anlatıp, mazeretlere sığınıp hatta içinde boğulmaktansa yapmadım, yapmak istemedim, çok ilgimi çekmedi… İtirafının doğru değil ama daha samimi olabileceğini anlatıyoruz. Hayata dair prensipler oluşturabilmek adına (saplantılar değil) yapmamız gereken bir görevi yaparken başka bir görevi ihmal etmememiz gerektiğini anlatıyoruz. Örneğin bu gün spor yapamayacağım çünkü yarın yazılım var söyleminin iyi bir şey uğruna başka iyi olaydan parça koparmak demek olduğunu ve doğrusunun her ikisini de yapmak olduğunu belki biraz uykudan birazda dinlenmeden alınabilecek zamanın her ikisine de yetebileceğini konuşuyoruz. Çalışmaya gelemeyeceğim Arkadaşımın doğum günü var, gelmezsem çok üzülüp küseceğini söyledi. Bu yaklaşımının hayatın programlanmasının bizim elimizde olması gerektiğini ama dostlarımızın bizi tercih yapmak zorunda bırakmasının olumsuz sonuçlar doğurabileceğini konuşuyoruz. Tabii ki anlayış gösterilecek durumlar olacaktır ancak bunlar basiti içermemelidir. Hastalık kabul edilebilir ama hasta olmamak için çaba sarf edilmelidir. Örnekler uzayıp gidebilir ve tartışılabilir de ancak temel düşüncemiz genç insanın mazeretlere boğulup kaçışlar yaşaması en temel tarifiyle kendisine haksızlıktır. Bu haksızlık alışkanlığa dönüşürse kendine saygısızlığa doğru yolculuğu başlatabilir. Sonrası tüm olumlu hareketlerin yerini basitlere bırakması anlamına gelecektir. İşte gerçek hareket noktası bence budur. Yetişmekte olan insanın önüne basit değil önemli ve düzgün örnekler konmalı hatta düzgünler arasından seçme şansı tanınmalıdır. Bu arada en önemli örneğin ebeveyn olduğu unutulmamalıdır. Toplumu oluşturan her birey, yani hepimiz sorumluyuz. 11 Mayıs 2020, 20:11 43 R. Sinan Akbaşak Beykoz Gündem https://www.beykozgundem.com/birlikte-emek-vermeliyiz-makale,152.html Beykoz Gündem Düzenleyen Sinan - 12.Mayıs.2020 Saat 09:46