BİR GÜN SUSMAYI ÖĞRENDİM..

Bir gün susmayı ö?rendim. Öyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktım. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurdu?um ileti?im tarzıydı. Babam ak?amları eve yorgun dönerdi. Ben bütün gün evde sıkılır onun geli?ini iple çekerdim. Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim. Babam sarılır, öper sonra da, hadi odana git, derdi. Yemek hazırlanınca annem ça?ırır bu defa masada bir araya gelirdik babamla. Onlar annemle konu?urken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da ba?ırırdım. Babam sinirlenir, 'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı ütüleme!' derdi. Annem de 'Bütün gün zaten seninle u?ra?tım, bir çift laf da mı konu?turtmayacaksın babanla? 'diye çıkı?ır, beni odama gönderirdi.

Çaresiz bir ?ekilde boynumu büker odama yani hapishaneme do?ru yol alırdım. Babam arkamdan, 'Bizim bir odamız bile yoktu, her ?eye sahip, hâlâ ne istiyor anlamadım.' diye ba?ırmaya devam ederdi. 'Ke?ke benim de bir odam olmasaydı, ke?ke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık' derdim içimden; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim.

Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon seyrederdi. Beni yanına ça?ırır biraz severdi. Onun izleyece?i önemli bir ?ey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı. Azıcık hareket edip ko?up oynamaya çalı?sam oda hapsim yeniden ba?lardı. Bir gün anladım ki susunca babamla daha iyi anla?ıyoruz. Bu defa susarak yapabilece?im oyunlar geli?tirmeye ba?ladım. Önce resim yaparak ba?ladım i?e. Babam çizdi?im resimleri çok be?eniyor; 'Bak, böyle uslu uslu oyna i?te.' diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir ?ey sorsam afallıyordu. Ama bana kızarak beni artık odama göndermiyordu.

'Son günlerde ne de akıllandı benim o?lum.' diye kom?ulara anlatıyordu annem halimi. Resimlerim arttıkça ortalık da?ılmaya ba?ladı. Annem 'Odanı topla!' diye odama kapattı?ında i?e nereden ba?layaca?ımı bilemiyordum.

Ben bunlarla u?ra?ırken zaman geçiyor; ama odamı toparlamayı beceremiyordum. Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayı yasaklayaca?ım. ' dedi bir gün. Susuyor olmamı usluluk olarak de?erlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım?
Bu dü?üncelerle bir aile tablosu yaptım. Babam eve gelince uygun zamanı kolladım. Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur oturmaz çizdi?im resmi getirdim. Babam baktı. Hım, dedi 'Çok güzel olmu?. Bu adam benim herhalde.' dedi. Ben 'Hayır o adam de?il, bu çocuk sensin.'dedim. O 'Hayır, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kız da arkada?ın.'dedi. Ben yine 'Hayır, o büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kız da annem.' dedim.

Babam benimle u?ra?maktan vazgeçip: 'Peki neden bizi küçük çizdin?' dedi. Heyecanla ba?ladım anlatmaya. Ben büyüyüp adam olaca?ım. İ? bulup çalı?aca?ım. Siz ya?lanıp küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek, kom?umuz Ahmet amca ile Ay?e teyze gibi küçücük kalacaksınız. Ben i?ten geldi?imde yorgun olaca?ım. Siz benimle konu?maya çalı?tı?ınızda i?yerinde kafam ?i?mi? olaca?ından sizi duymayaca?ım bile. Siz benimle bir ?eyler payla?mak istedi?inizde 'Hadi odanıza çekilin de kafa dinleyeyim.' diyece?im. Ve bir de ba?ıraca?ım 'Her ?eylerini alıyorum. Sıcacık odaları da var, daha ne istiyorlar' diye.

Annemle babamın gözleri fal ta?ı gibi açılmı?tı. Duyduklarına inanamıyorlardı. Bana sarılıp beni öyle içten bir ok?ayı?ları vardı ki sonsuza kadar konu?sam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi

Farkında' Olmalı İnsan... Kendisinin, Hayatın Olayların, Gidi?atın Farkında Olmalı

              Ömür Dedi?in Üç Gündür,
                  Dün Geldi Geçti
                      Yarın Meçhuldür,
                          O Halde Ömür
                               Dedi?in Bir Gündür,
                            O Da Bugündür