Tiyatroya dair"BİR DERS"

                    TİYATROYA DAİR 'BİR DERS'

       

            İsmi lazım değil, adamın biri,bir zamanlar,bir laf atmıştı;”Bir kitap okudum, hayatım değişti” İşte ben de bir gün hayatımı değiştirecek bir projenin içine girmiştim;Uzun zamandır hayalini kurduğum,midevi bir ziyafet projesi!

        Tam her şey hazırdı ki,Beykoz Vakfı Tiyatro Hocası Sinan kardeşimin,o akşam ki 'büyüklere dönük' kurs davetine “maruz” aldım.Daha ben nasıl kıvıracağımı düşünemeden, Sinan;seni bir şey öğrenesin diye değil,birikiminle bize katkıda bulunasın diye davet ediyorum .. diyerek 'öldürücü darbeyi indiriverdi.Haliyle bu zerafet karşısında,midevi ziyafete şimdilik elveda diyerek tiyatronun yolunu tuttum.

         Onüç,ondört yaşından,olgun yaştakilere kadar,onbeş yirmi katılımcının olduğu ders Sinan Hoca'nın konuşmasıyla başladı.Ne anlatıyordu?Bir şey anlatmıyordu,bir ayna tutuyordu.Ama kırık bir ayna! Her bir parçası adeta bir Picasso tablosu ayrı görüntü yansıtıyordu.Sonra oradakilere elindeki,ucu yıldızlı görünmez,sihirli değneğiyle ufak dokunuşlarda bulunmaya başladı.Önce tek tek çekingen başlayan katılım,giderek en küçükten en olgununa,herkesin limitlerini zorlayarak, hatta aşarak katıldığı,ama her kafadan bir sesin çıktığı bir kakafoni değil,çok sesli senfonik bir hal aldı.Sonunda entelektüel düzeyi yüksek,kolektif bir enerji-siz bunu sinerji diye okuyun-ortaya çıktı.O enerjinin gücüyle,kırık aynanın parçaları bir bir birleşip,hayata dair çok net,çok renkli bir görüntü ortaya çıktı.Tabii herkesin kendi baktığı açıdan,kendi baktığı gözle farklı gördüğü ama emini ki güzel bir görüntü!

         Şimdi kırk saatte geçmez dediğim,iki saat,iki dakikada geçmişti.Birikimlerime birikim katarak!

          Katılırsanız belki hayatınız değişmez.Ama hayatın bakıp ta göremediğimiz,görülesi yanlarında birini yakalayacak bir açı,bir pencere önü kapabilirsiniz.'Bana ne katkısı olabilir ki,ne kazanabilirim ki'nin cevabını,en azından daha ilk derste ne çok eksiğim varmış diye verebilirsiniz.

         Ya da benim gibi hayat da uğruna ertelemeye değer midevi ziyafetler' bulunan,bir şeyler olduğunu keşfedebilirsiniz. 

 

                                                                       

                                                             

                                                          Mehmet YAVRUTÜRK

Düzenleyen terapist - 20.Eylül.2015 Saat 16:38

çalışmadan eve gidene kadar benım konustuklarmızla ,yaptıklarmızla ilgili düşünme fırsatım baya bi oldu  malum beykoz-zincirlikuyu hatta bu sefer yanlışlıkla 4 levente kadar gittim sonra geri döndüm ama neyse:)...ben iki haftadır geliyorum çalışmalara ve dünkü çalışmamızdan anladığım şeylerden biri benim ortalama bir seyirci olşummuş bu zamana kdar...ayrıca şunu farkettim dunku çalışmanın özellikle 2. yarısı çok zevkliydi ,herkes çok eglendi.en azından benim için öyleydi.bu zmana kdar konustğumuz şeylerin neredeyse çoğunu o karelerde görebildim.Ve bir oyuncunun oynayacağı karakteri canlandırırken mutlaka kendisinden bir şeyler katması gerektgni anladım.bu arada hocamız ilk derste bi abimizle beni kıyaslamıştı  yaş olarak ,dunde çocuk örneğine gelince bana bekarmısınız diye sorunca alllah allah dedim ben mi çok yaşımdan fazla gosteriyorum halbuki daha gecen hafta yirmibirime girdim:))

hocam öncelikle teşekkürlerimi sunmak istiyorum ben ve arkadaşlarımı böylesine zor hayat maratonuna hazırladığınız için çünkü gördüğüm kadarıyla sadece tiyatro eğitiminden ötesini veriyorsunuz öğrencilerinize en önemliside biz bir AİLEYİZ diyebiliyoruz eminimki bu tecrubeniz bende dahil olmak üzere bircok kişinin hayatına ışık tutacaktır. unutmayınki gölgeye verilen en büyük ceza güneş olmaktır Saygılarımla..

siteye ilk girişim....güzel eğitici bir site.şu siyah fontu değiştirirseniz görünümü çok daha belirgin ve iç açıcı olacak sanırım.sadece tavsiye...

iki haftadır çalışmalara katılıyorum daha birşey söylemek için erken...ama düşünen,sorgulayan ve sosyal insanların oluşturduğu bir toplum yapısına bir tuğla da tiyatro terapi den diye düşünüyorum....sağlıcakla kalın.

27/11/2008 çalışmamız. ilk önce sahne çarptı gözüme, sonra kalorifer peteklerinin oluşu. ben gerçekten birçok insan adına, önce kendi adıma SİNAN hocaya teşekkürlerimi sunarım. Bizi düşündüğü,sevdiği,bizim için birşeyler yapma inancı bize belki de en büyük güç olacak. Çalışmamıza gelince, sıcak geçti.  Perdeleme, perdelememe, bir bütünün parçası olma, bir başlangıç olma, farklı düşünme, düşündüğünü ifade edebilme, sahneye alışma vb. bir çok konu gördük diyebilirim. KİŞİ,OLAY,KAVRAM. Bende kendime şunu sordum. Yaşadığımız toplumun bir parçası olabiliyor muyuz? Bunun cevabını ben kendi kafamda biliyorum. Belki sizde sorgularsınız.   

Düzenleyen bekir - 28.Kasım.2008 Saat 08:33