Çocuk adam

Yıllar evvel kaleme aldığım küçük öykülerimden biri.. Hazırladığım kitabın programına aldığımdan orada paylaşmak istemiştim.. ama şimdi burada paylaşmak istedim

                                     ÇOCUK ADAM

       Yıllardan 1970, belki bir sonrası..dört çocuklu bir ailenin ikinci çocuğu olan öykünün kahramanı 16 yaşında lise 2 ye geçmiş.,Kendini çalışmaya aileye katkıda bulunmaya zorunlu hissediyor.Yaşıtlarının eğlence planlarına biraz buruk bakıyor,Gönlü istemiyor değil ,ancak kendine göre kendi, büyük ve sorumlu ..çünkü o bir ‘’çocuk adam’’
  Akbaba köyündeki bir cam fabrikasına başvuruyor..ancak küçümsüyorlar çocuk adamı..ısrar           ediyor ,başaracağına inandırıyor..işe alınıyor ve soğutmacı yapıyorlar. Geçiyor soğutma bandının çıkışına.. Burası cam mamullerinin yavaş yavaş soğutularak patlamasının engellendiği bir bölüm.,Birileri diğer uçtan kıpkırmızı avize camlarını koyuyor., İki saat sonra çocuk adam diğer uçtan topluyor..istifliyor., ama hala çok sıcak ve keskin,elleri yırtan köşeleri var....
  İlk mamul iki saat sonra çıktığından o iki saat sonra işbaşı yapıp iki saat sonra paydos ediyor..Yani çocuk adamın son  iki saati yalnızlık..,yalnız ve sıcak..,çok sıcak.., yapış yapış sıcak.. Boynundaki havlu terini silmeye yetmiyor..havlu yedekli. Biri fırın karşısında kururken diğerini kullanıyor.. ter  gözlerine tuzlu tuzlu iniyor..Gönlünde biraz isyan var ..bırak diyor şeytan.. bırak git.Ne var., çocuk adam olacak ..sen ‘’çocuk çocuk’’ olsana..Fırından mal gelmeye devam ediyor..alsana ..hey düşüyor alsana…laf işiteceksin..üç kuruş yevmiyenden kesecekler kırılanı.. haydi toparlan.., sen hem çocuksun, hem çocuk adam..boş ver ellerindeki onlarca kesiği..hayat denilen film oynuyor..sen orada figüransın çocuk adam.
   Sıcak sarı ve yapışkan ve laubali aksa da teri., engelliyemiyor hayalleri..Liseyi bitirecek gönlüne tiyatro girmiş ama aklında mimarlık var..Paralar kazanacak..,çocukları yaz tatillerinde çalışmayacak,çocukluk yapacaklar…Nazlı rüzgarlara sırtını verecek uçurtmaları..Bisikletlerinin tellerine renkli boncuklar dizecekler..Büyüyecekler..’’adam gibi adam’’ olacaklar..Heeey kendine gel camlar düşüyor..Hayal etmek güzel ama hayat gerçek..
  Günlerden cumartesi..Gündüz  iki de gelen çocuk adam gece on da işten çıkacak..Patron  mal bitmeden paydos yok dedi..Fırınına mal yükleyenler devam ettiler..,çocuk adam da almaya.. Diğerleri gece on iki de paydos ettiler..  onun  paydos saati hesapça gecenin ikisi..Son otobüs kaçtı da..camlar gelmiyor bir türlü..Sanki bir askeri disiplin içinde ama inatla ağır..son cam gözükmedi hala ..Fırının girebildiği ,uzanabildiği yerine kadar çabaladı. Simsiyah oldu ama camlar  daha önce bitmedi,inat ettikleri saatten.. Yıkanıp çıkması .. saat iki gecenin körü..,Hiç vasıta yok. Ay dedesi bile uykuda, Yıldızlar çekip gitmiş..Şöyle bir baktı ev yönüne.., Gözü yemedi yürümeyi..Köye gitmeye karar verdi..Yakın 300 metre ,Dayıları var çalar kapıyı..Ama karanlık kör ,zifir.., Kurşun atsan delinmez .. Çare yok. Çocuk adam ..tut köye doğru yolu.
  Fabrikanın virajı dönülünce son cılız ışık da kayboldu.Gecedeki derin sessizlikte kendi nefesi kendine çok sesli geliyor.Korkmuyorum diyor ama korkuyor..Bal gibi korkuyor..Korkmaz mı.. O daha çocuk..Kafasında oluşan sorular hep ‘’ya ‘’diye başlıyor..Birden dağdan çatırtılar gelmeye başlıyor..gelenler var..ordu geliyor..milyonlarca bir şey geliyor..kızılderililer…hayalet.. kurt adam …,kurt köpek ne bileyim bir şeyler geliyor.. Durun gelmeyin korkuyorum .. Geldiler..bir şey atladı.. bir köpek ..bir daha.. bir daha, sekiz,on,yüz tane..hayal mi acaba ..hayır değil. hırlıyorlar.. Korkudan ölmek böyle oluyor diye düşündü çocuk adam.Hiç kımıldamıyor..bir heykel gibi… nefes bile almıyor..bir yerlerden duymuş..kımıldamazsan bir şey yapmazlar diye ama ona baktıkları bile yok..sanki o bir kovboy onlar da Kızılderililer..Öyle etrafında dönüyorlar… alışır gibi , korkusu azalır gibi oldu çocuk adamın..Bir ufak kıpırdadı.,sadece santim..tepki yok..biraz daha derken bir küçük adım..fena değil galiba .. normal görünmeye başladı..Şimdi varla yok arası bir adım derken bir daha.. sanki O muzaffer bir komutan.. etrafında koruyucuları dostları..korktuğundan utandı ama yine de korkuyordu..Yürüdüler birlikte., dostça..Köye vardılar ve onlar ilk defa baktılar yüzüne..  Hoşça kal dercesine..Sanki birileri ..Gidin çocuk adama arkadaş olun..Gelirken de korkusunu da alıp gelin ..Bir daha korkmasın…..Gittiler…Çaldı kapıyı ..,Dayısı açtı, yengesi yatak serdi …yattı ama uyuyamadı.
  … Sonrası benzer şeyler..ama söz vermişti kendine…çocukları olursa eğer…aydınlığı bilecek kadar karanlığı tanıyacaklardı..korkuyu bilecek kadar cesur....akıllı ve her zaman beraber..ben varsam da beraber..yoksam da beraber.. 
                                                   Çocuk adamın günü bitti…..

                                                                                                                    16 Eylül 1971
                                                                                                                R.Sinan Akbaşak

Düzenleyen terapist - 09.Eylül.2009 Saat 10:29

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır
terapist Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yönetici Kayıt Tarihi: 01.Ocak.2007 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 1803	Alıntı Cevapla Konu: Çocuk adam Gönderim Zamanı: 09.Eylül.2009 Saat 10:25
	Yıllar evvel kaleme aldığım küçük öykülerimden biri.. Hazırladığım kitabın programına aldığımdan orada paylaşmak istemiştim.. ama şimdi burada paylaşmak istedim ÇOCUK ADAM Yıllardan 1970, belki bir sonrası..dört çocuklu bir ailenin ikinci çocuğu olan öykünün kahramanı 16 yaşında lise 2 ye geçmiş.,Kendini çalışmaya aileye katkıda bulunmaya zorunlu hissediyor.Yaşıtlarının eğlence planlarına biraz buruk bakıyor,Gönlü istemiyor değil ,ancak kendine göre kendi, büyük ve sorumlu ..çünkü o bir ‘’çocuk adam’’ Akbaba köyündeki bir cam fabrikasına başvuruyor..ancak küçümsüyorlar çocuk adamı..ısrar ediyor ,başaracağına inandırıyor..işe alınıyor ve soğutmacı yapıyorlar. Geçiyor soğutma bandının çıkışına.. Burası cam mamullerinin yavaş yavaş soğutularak patlamasının engellendiği bir bölüm.,Birileri diğer uçtan kıpkırmızı avize camlarını koyuyor., İki saat sonra çocuk adam diğer uçtan topluyor..istifliyor., ama hala çok sıcak ve keskin,elleri yırtan köşeleri var.... İlk mamul iki saat sonra çıktığından o iki saat sonra işbaşı yapıp iki saat sonra paydos ediyor..Yani çocuk adamın son iki saati yalnızlık..,yalnız ve sıcak..,çok sıcak.., yapış yapış sıcak.. Boynundaki havlu terini silmeye yetmiyor..havlu yedekli. Biri fırın karşısında kururken diğerini kullanıyor.. ter gözlerine tuzlu tuzlu iniyor..Gönlünde biraz isyan var ..bırak diyor şeytan.. bırak git.Ne var., çocuk adam olacak ..sen ‘’çocuk çocuk’’ olsana..Fırından mal gelmeye devam ediyor..alsana ..hey düşüyor alsana…laf işiteceksin..üç kuruş yevmiyenden kesecekler kırılanı.. haydi toparlan.., sen hem çocuksun, hem çocuk adam..boş ver ellerindeki onlarca kesiği..hayat denilen film oynuyor..sen orada figüransın çocuk adam. Sıcak sarı ve yapışkan ve laubali aksa da teri., engelliyemiyor hayalleri..Liseyi bitirecek gönlüne tiyatro girmiş ama aklında mimarlık var..Paralar kazanacak..,çocukları yaz tatillerinde çalışmayacak,çocukluk yapacaklar…Nazlı rüzgarlara sırtını verecek uçurtmaları..Bisikletlerinin tellerine renkli boncuklar dizecekler..Büyüyecekler..’’adam gibi adam’’ olacaklar..Heeey kendine gel camlar düşüyor..Hayal etmek güzel ama hayat gerçek.. Günlerden cumartesi..Gündüz iki de gelen çocuk adam gece on da işten çıkacak..Patron mal bitmeden paydos yok dedi..Fırınına mal yükleyenler devam ettiler..,çocuk adam da almaya.. Diğerleri gece on iki de paydos ettiler.. onun paydos saati hesapça gecenin ikisi..Son otobüs kaçtı da..camlar gelmiyor bir türlü..Sanki bir askeri disiplin içinde ama inatla ağır..son cam gözükmedi hala ..Fırının girebildiği ,uzanabildiği yerine kadar çabaladı. Simsiyah oldu ama camlar daha önce bitmedi,inat ettikleri saatten.. Yıkanıp çıkması .. saat iki gecenin körü..,Hiç vasıta yok. Ay dedesi bile uykuda, Yıldızlar çekip gitmiş..Şöyle bir baktı ev yönüne.., Gözü yemedi yürümeyi..Köye gitmeye karar verdi..Yakın 300 metre ,Dayıları var çalar kapıyı..Ama karanlık kör ,zifir.., Kurşun atsan delinmez .. Çare yok. Çocuk adam ..tut köye doğru yolu. Fabrikanın virajı dönülünce son cılız ışık da kayboldu.Gecedeki derin sessizlikte kendi nefesi kendine çok sesli geliyor.Korkmuyorum diyor ama korkuyor..Bal gibi korkuyor..Korkmaz mı.. O daha çocuk..Kafasında oluşan sorular hep ‘’ya ‘’diye başlıyor..Birden dağdan çatırtılar gelmeye başlıyor..gelenler var..ordu geliyor..milyonlarca bir şey geliyor..kızılderililer…hayalet.. kurt adam …,kurt köpek ne bileyim bir şeyler geliyor.. Durun gelmeyin korkuyorum .. Geldiler..bir şey atladı.. bir köpek ..bir daha.. bir daha, sekiz,on,yüz tane..hayal mi acaba ..hayır değil. hırlıyorlar.. Korkudan ölmek böyle oluyor diye düşündü çocuk adam.Hiç kımıldamıyor..bir heykel gibi… nefes bile almıyor..bir yerlerden duymuş..kımıldamazsan bir şey yapmazlar diye ama ona baktıkları bile yok..sanki o bir kovboy onlar da Kızılderililer..Öyle etrafında dönüyorlar… alışır gibi , korkusu azalır gibi oldu çocuk adamın..Bir ufak kıpırdadı.,sadece santim..tepki yok..biraz daha derken bir küçük adım..fena değil galiba .. normal görünmeye başladı..Şimdi varla yok arası bir adım derken bir daha.. sanki O muzaffer bir komutan.. etrafında koruyucuları dostları..korktuğundan utandı ama yine de korkuyordu..Yürüdüler birlikte., dostça..Köye vardılar ve onlar ilk defa baktılar yüzüne.. Hoşça kal dercesine..Sanki birileri ..Gidin çocuk adama arkadaş olun..Gelirken de korkusunu da alıp gelin ..Bir daha korkmasın…..Gittiler…Çaldı kapıyı ..,Dayısı açtı, yengesi yatak serdi …yattı ama uyuyamadı. … Sonrası benzer şeyler..ama söz vermişti kendine…çocukları olursa eğer…aydınlığı bilecek kadar karanlığı tanıyacaklardı..korkuyu bilecek kadar cesur....akıllı ve her zaman beraber..ben varsam da beraber..yoksam da beraber.. Çocuk adamın günü bitti….. 16 Eylül 1971 R.Sinan Akbaşak Düzenleyen terapist - 09.Eylül.2009 Saat 10:29

Misafir Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Misafir	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 09.Eylül.2009 Saat 13:49
	azına sağlık sinan amca.Yanlız şaşırdım tabi güleyimmi ağlayayımmı.Bu satırlarda insanın aradığı herşey var yaşanmışlıklar güzel olsada demekki içinde acı sevinç korku herşeyi barındırabiliyor bunu gayet iyi anlayabiliyor insan bu kuşaktaki gençlik bence bugünlerinin kıymetini bilerek yaşamalı.hoşçakalın.

Misafir Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Misafir	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 09.Eylül.2009 Saat 23:25
	Hocam bu hikayeyi ilk kez sekiz yıl önce çalışmalarımızdan birinde dinlemiştim sizden.8 senedir de bi türlü aklımdan çıkaramadım.Özellikle de çocuk adam'ı önce korkutan sonra da ona yol arkadaşlığı eden köpekleri...hatta,bu yazıyı okumadan bir ya da iki gün önce yine aklıma gelmişlerdi.Şimdi okuyunca kendimi bir garip hissettim.8 yıldır içimde olan bir hikaye bir anda karşıma çıktı.Ne diyeceğimi bilemedim.Elinize sağlık,ağzınıza sağlık...Devamını bekliyoruz :)

smt-gnr Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 23.Ocak.2009 Konum: öğrenci Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 143	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 10.Eylül.2009 Saat 01:08
	Hocam bu güzel yazınızı daha önce sizden dinlemek kısmet olmuştu ki! Meral'in dediği gibi hep bir köşesinde kaldı aklımın... Çünkü başarılı ve güzel bir anlatım kalıcı oluyor .... Teşekkürler hocam ... Ellerinize yüreğinize sağlık....
	@@@@ baleva @@@@ +smt-gnr+

hülya Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yeni Üye Kayıt Tarihi: 30.Eylül.2008 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 25	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 10.Eylül.2009 Saat 02:07
	Samet ve Meral'in de dediği gibi bu hikayeyi sözlü alnatımınızla dinlemiştim ve o zaman o çocuk adama imrenmiştim nasıl başardı korkusunu yenmeyi diye. Şimdi hikayeyi okurken nefes alamadım bi an. ( köpeklerin biri bile benim korkudan bayılmama yeter sanırım) kitap kararınız için kutluyorum sizi ve kitabı sabırsızlıkla bekliyorum

mgerdan Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yönetici Kayıt Tarihi: 15.Eylül.2008 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 267	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 10.Eylül.2009 Saat 08:17
	Nihayet kitap fikri duyurulur hale geldi.Gerisini siz anladınız:))) Kaleminize,yüreğinize sağlık... Sevgiler...

M.Yavrutürk Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yeni Üye Kayıt Tarihi: 12.Haziran.2009 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 34	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 10.Eylül.2009 Saat 13:28
	Bana biraz Stainberg biraz Orhan Kemal tadı veren hikayen(umarım orucum bozulmamıştır) ne zamandır 'öykü' okumadığımı,kendimi inanılmaz bir lezzetten mahrum bıraktığımı hatırlattı.Başkalarının öykülerine mi sarılayım,yoksa sen yenilerini servise hazırlıyormusun? Eline sağlık diyor,yenilerini ''tezelden'' bekliyorum...

naturalist Üye Profili Üyenin Mesajlarını Bul Yeni Üye Kayıt Tarihi: 20.Eylül.2008 Aktif Durum: Aktif Değil Gönderilenler: 15	Alıntı Cevapla Gönderim Zamanı: 11.Eylül.2009 Saat 10:12
	Böylesine sıcacık ama okurken insanı titreten içine girip yaşadığınız ve bir daha ,bir daha okuduğunuz öyküleri bende özlemişim.Ne güzel her dalda ürün verebilmek her yaptığı güzel olmak Sizi kutluyor hep hep okumam için yazılarınızdan mahrum bırakmayın diyorum.