Evet, başlıktan da anlaşılacağı gibi büyüklerin başaramadığını çocuklar başardılar. Bilindiği gibi 'Tiyatroterapi' bir gelişim merkezidir. Ben kişisel gelişimde tiyatronun olmazsa olmazına inanmış bir eğitimciyim.

Merkezimizde içine doğduğumuz bu uçsuz bucaksız sahnede 'Yaşam' dediğimiz boşluğu anlamlı doldurmanın çalışmalarını yapıyoruz.
Dün çalışmamız şöyle başladı.

Çocuklar, Sizden büyüklerin çok da kolay başaramadıkları bir konuda çözüm üretmenizi isteyeceğim... Hepiniz sahnede olmak, aynı anda hem çalışma yapmak hem de eğlence istiyorsunuz ve en çok istediğiniz de şarkı söylemek... Elbette tüm bunlar isteyebileceğiniz, hakkınız olana şeyler ama on sekiz kişiyiz ve hepinizin istediklerinizi aynı anda olması mümkün olamıyor.

Önce şarkı söyleyelim, peşinden diğer çalışmalara geçeriz. Oylama her konuda uygulanabilecek bir yöntem değil. Benim istediğim ilk şarkı söyleyecek arkadaşınızı sizin seçmeniz... İşte bu büyüklerin asla yapamayacağı bir şey... Nedenlerini tartışmak ister misiniz?.. Buyrun sizi dinliyorum.

- Büyükler tartışırlar veya yetkilinin karar vermesini isterler...
-Büyükler talimat vermeyi severler...
- Sen sus ben daha iyi bilirim derler...
- Benden daha iyi mi bileceksin derler...
-Çocukların vereceği karar uygun olmaz...
- O da nereden çıktı derler...

Ve sözü yeniden aldım... Neticede kararı kendileri verirler ve bu karar hiç kimsenin hoşuna gitmez. O halde büyüklerin yapamayacağı şeyi yapın ve beş dakikalık süre içerisinde kimin ilk kez sahneye çıkacağına karar verin lütfen...
Geri çekildim, bekliyorum. İlk iki dakikayı yöntemi belirlemeye ayırdılar, hep bir ağızdan konuşsalar da öneriler demetiydi sundukları... Üçüncü dakikada bir minik yarışma oluşturdular pek anlamadım ama hiç itiraz olmadı. Sonuçta şarkıyı 'Eda' söyleyecek dediler ve çok zarif bir şekilde sundular.

Ben söz alarak Davranışınız çok hoşuma gitti, gururlandım. Sizi neden bu kadar sevdiğimi anlamışsınızdır. Ben de her birinize birer kitap armağan etmek isterim. Çok hak ettiğiniz bir armağan olsun. Lütfen önümüzdeki çalışmaya kadar izin verin... Dedim

Çok mutluydular... Sonraki tüm çalışmanın da keyifli geçtiğini tahmin edersiniz. Zaten tüm çalışmalarımız keyifli geçiyor. Amaaa...
Sevgili anne babalar, değerli öğretmenler sizden korkuyorum. Her an çocuğunuza ders kurs bireysel spor yabancı dil gibi başka bir program yaratıp bu mutluluktan, bu özgür ve geliştirici ortamdan, bu ÖĞRENMEYİ ÖĞRENME sisteminden koparacağınız endişesini yaşıyorum.

Sahi, siz hala bizim tiyatroterapi adımızı yorumlayıp sinema sahne ve reklam dünyasına eleman yetiştiren bir kurum olduğumuzu düşünmüyorsunuz değil mi? Bunlar da önemli tabii ama kısa süreli kurslarla olmaz ciddi eğitim gerekir. Böyle istekleri biz yok etmez yönlendirerek değerlendiririz merak etmeyin... Biz tartışabilen ama kavga etmeyen merak eden soru soran inceleyen bakan gören duyan genç insanları yetiştirmeyi görev bildik bu uğurda emek veriyoruz. Minik bir sloganla destekleyelim mi...

TİYATROTERAPİ, ÇİÇEK TOHUMLARI EKER. ESER TÜM TOPLUMA AİTTİR..

                                                                                                       R. Sinan Akbaşak

                                            ..........................................................