samet güner meleğim

MELEĞİM

Gidemedim,

Ben seni sende bırakıp

Gidemedim

Sevdayı, sevmeyi,

Sende öldürmeyi bilemedim…

Gelip geçici şeylere,

Çağresizce aldandım.

Anlamsız mağceralar içine,

Savruldum, sürüklendim.

Yinede,

Aklımda sen, fikrimde

Gönlümde hep sen vardın…

Duvarlara bakıp, seni görmeyi,

Rüyalarımda; hayallerini kurmayı,

Gözlerinin bebeklerine düşen;

Ateş olmayı,

Hep seni, sende yaşamayı düşledim…

Anlamsızca çalsa da telefonum;

Yüreğimin deli bir çağlayana dönen,

Atışlarıyla açtım…

Senin olmadığını,

Senin yanımda olamayacağını,

Olmayacağını bile bile;

Senin hayalini kurdum işte,

        Yalnız!

        Kırıldığım noktada,

        Çaresiz kaldığımda ise,…

Arkıt;

Seni sende değil de!

Seni bende yaşamaya karar verdim

Meleğim…

Seni sende bırakıp da,

Gidemedim…

 Bak hep yanındaydım

şimdi Elerine kavuşacağım an;

Buradaym uzat elerini..

Senden kalan son gün gibi

Bıraktığın yerden tut elimi

 SAMET GÜNER