BİR DELİNİN HATIRA DEFTERİ

Oyunu birkaç arkadaşımla beraber Üsküdar Stüdyo Sahnesi’nde 13.05.2009 tarihinde seyrettim. ( Eski Tekel Binası ) Oyunun alışılagelmiş bir sahneden çok, bir vincin üzerinde oynanması biraz değişik gelebilir. Oyunun başlama anonsu bile nasıl bir oyun olacağının sinyallerini vermeye yetiyor. Ürkütücü sesler, bir vinç ( TMZ 34/19) , ara sıra gelen duman, üzerinde uzanmış kanlar içinde bir insan, bir çift bağlı bot, bir şemsiye, eski bir yangın söndürme kovası ( bunu lazımlık olarak kullandı J) ve özenle ayarlanmış ışıklar ve unutulmaz ve anlatılmaz bir oyunculuk. Oyun,  adı üstünde Bir Delinin Hatıralarını, yaşadığı günleri anlatmasıyla geçiyor. Oyunu tekrar seyretmek için can atanlardan biriyim. Bu arada şemsiyenin yeni oluşu dikkatimi çekti. Oturduğumuz metal sandalyelerden gelen sesler dışında muhteşem bir oyun seyrettik. ( Oyun bilgileri hakkındaki Broşürüde 2 TL karşılığında alabiliyorsunuz. Hatırlatayım istedim. Oyun Ankara Devlet Tiyatrosu Oyunu .)

Oyun HAKKINDA :

Çar 1. Nicholay’ın baskıcı devrinde yaşamış küçük bir devlet memurunun hayatı üzerine merkezlenir. Popriçin’ in deliliğe doğru gidişini anlatıyor. Yaşadığı sıkıcı ve tekdüze hayata bir de müdürünün kızına duyduğu aşk eklenince içinde bulunduğu girdapiyice büyür. Aksenti İvanoviç Popriçin’ in baskıcı sisteme boyun eğmeme çabaları ve yaşadığı psikolojik gel-gitler kendisini İspanya Kralı sanmasına kadar devam eder ve akıl hastanesine kapatılmasıyla son bulur.   

YAZAN : NİKOLAY  VASİLYEVİÇ  GOGOL

UYARLAYANLAR : SYLVİE LUNEAU – ROGER COGGİO

ÇEVİREN : COŞKUN TUNÇTAN

YÖNETEN : CEM EMÜLER

YÖNETMEN YARDIMCISI : ERDAL BEŞİKCİOĞLU

DEKOR – GİYSİ TASARIM : SERTEL ÇETİNER

IŞIK TASARIM : SEYHUN AYAŞ – ZEYNEL IŞIK

MÜZİK – SES – EFEKT TASARIM : TAYFUN GÜLTUTAN

SAHNE AMİRİ : SAİT ULU

KONDÜVİT : YUNUS DAŞTAN

IŞIK KUMANDA : KEMAL KOYUNCU

DEKOR SORUMLUSU : ZEKERİYA TAŞKIN

AKSESUAR SORUMLUSU : VELİCAN  ÖZCAN

OYNAYAN : ERDAL BEŞİKÇİOĞLU

Stüdyo sahne zaten çember şeklinde bir oturma duzeni orta boşluk sahne ve bu sefer sahnede vinç,dumanlar,ışık efektleri,sesler...

Hele son sahnelere yakin vincin en uc noktasinda ayakta yüksekte "bana yardım edin"diyor ya hemen kalkıp elinizi uzatasınız geliyor.Kimsenin sesi bile çıkmıyor ...Sadece biraz sandalyel sesleri vardı.Oyunda yükseklerde olduğundan boynunuz,oturuş şekliniz değişiyor zamanla.

Çıkışta Erdal beyi görme fırsatımız da oldu.Çok samimi davranıp oyun hakkında düşüncelerimizi aldı.Tabii ki ben o broşürü kendisine imzalattım:))

 

Tek kişilik oyunlar izledim ama bu kadar denge unsuru içeren bir oyuna sanıırm bu zamana kadar rastlamadım.Kontrol ipi benzeri birşey seçemedik ama vincin her santiminde yürümek,salonun üst balkonlarına geçmek,tırmanmak ve bu sırada hep konuşmak,oynamak...

Kitabı lise döneminde okumuştum.Uzun yıllar sonra hem de turne programı ile izlemek çok keyifliydi.