Bugün “YGS” (Yükseköğretime Geçiş sınavı) sınavına girdim bende, üniversiteye adım atmak isteyen herkes gibi… Ben şuan bir yüksek okulda okumaktayım, bu nedenle sınava birazda öylesine girdim. Ama sınava girmekle çok iyi yaptığımı sınav için gittim okula adım attığımda anladım!
Ben hiç sınav stresi ve telaşı içersinde olmadığım için etrafı gözlemleme şansı buldum. Kapıda ailelerin telaşı gözlerinden bir alev gibi, tüm öğrencilerin üzerine fışkırıyordu ki, ben hiçbir beklenti içinde olmama rağmen onların telaşı ile heyecanlandım. YGS’ye girecek çocukların telaşları ve korkuları kuşkusuz kat ve kat artmıştır…
İçeriye, sınav salonlarına (sınıflara) girdiğimizde öğrencilerin telaşları, nefes alış verişlerindeki hız beni korkutmadı değil. Onlar adına o kadar korktum ki; sanki her bir öğrencinin üzerine taş üstüne taşlar koyulmuş… Genç bedenlere, psikolojik kelepçeler vurulmuş… Komik gibi duruyor yazdıklarım, zaten herkes biliyor bunu diyorsunuz yazımı okurken ama benim içerine tarafsız bir gözle gördüklerimi görseydiniz, ne düşünürdünüz bilmiyorum.
Sol arka çaprazımda oturan bir kız; sınava 7-8 dakika olmasına rağmen heyecan ve sınav telaşından; kafasını sıraya koyup kaldırıyor, kimliklerini kontrol ediyor, kalemlerini düzeltiyor, bacak, bacak üstüne atıyor sonra indiriyor. Ve bu eylemleri 1 dakika içerisinde tekrar, tekrar defalarca yapıyor. Sanıyorum ki bu stres o kızımızın ömründen ömür, sağlığından sağlık çalıyor.
Siz söyleyin kimin hakkı var bir geç kızın sağlığını çalmaya … Kimin hakkı var geçlerin sırtlarına taşlar yükleyip psikolojik baskı yapmaya… Herkes bir üniversiteyi hak etmeli EVET… Ama bu şekilde olmamalı! Herkes bir yeteneğe, bir beceriye sahip peki öyleyse ne dersiniz ilk okuldan itibaren gerçekçi bir eğitimle onları yetenekleri ile tanıştırarak yeteneklerine göre eğitim öğretim yolunu seçmeye. VE onlara yeteneklerini kullana bilecekleri bölümleri sevdirmeye…
Böyle herkes yeteneği doğrultusunda sevdiği meslek için bir şeyler yaptığının bilincinde olursa YGS ye çalıştırmaya çalışmaz hiçbir veli öğrencisini …. Tüm öğrenciler yani tüm gençler severek isteyerek yapmak istedikleri meslekler için çok güçlü bir çalışma temposuna girerler üstelik kendilerinden hiçbir şey kaybetmeden ve kendilerine çok daha bilgi donanın katarak …
Siz ebeveynlerimiz bizlere sizin istediğiniz şeyleri yapmamız yerine sizlerin kontrolünde bizlerinde sevebileceği ve yeteneklerimizle başarılı olabileceğimiz şeyleri yapma şansı verin ki bizler başarılarımızla sizleri gururlandıra bilelim …