Eğitimde temel olarak neler atlanmamalı?

Pek çok şey... ya da hiç bir şey... karışık gibi mi? Değil... Bu gün her anlattığımı hem detaylı hem örnekli anlatacağım.

Evlilik kurumunda genellikle kadın erkekten bir kaç yaş küçük olmasına rağmen erkekten çok daha çabuk yıpranır. Bu gün işi vardır... Yarın da işi vardır... Cumartesi Pazar hiç bir iş terkedilemez... Pazartesi elbette aynı işler yapılacaktır. Anne olunca iş ikiye, çalışan kadınsa, iş üçe, çalışan anneyse iş beşe katlanır. En iyi niyetli koca bile işin yüzde yirmisini dahi  halledemez. Vücüt tükenir, sinir sistemi tükenir, hayatın tadı kaybolmaya başlar.Sebep ‘iş’ değil ‘Aralıksız iş’ dir.

Çocuğunuz için haftanı beş günü okul, Cumartesi kurs, dersane, dil kursu, zoraki sosyal etkinlik, Pazar ödev, test, odanı topla... Pazartesi okul beş gün sonra? Sonra yine aynı şeyler... sonrası Pazartesi. Yaz geldi...Belki tatil belki iş         denizden sonra test çözülecek işten sonra da...

Örnekler çoook fazla... Biz gelin çocuklarımız için neler yapabiliriz kısmına geçelim.

Çocuklarımız çalışmadan etkinlikten okumaktan kaçmazlar ancak bizim ayarımız yoktur.

Kendi gençlik hatalarımızın ya da bize yaşatılanların bedellerini farketmeden çocuklarımıza ödetmeye kalkarız.

Her kız çocuğu bale eğitimine gönderilmek istenir.Çünkü anne çok istemiş ama gönderilmemiştir.

Her enstrüman çalmak isteyen çocuğun eline gitar verilir. Trompet... diyecek olursa? gitar iyidir gitar...

Yüzme isteyen basketbola, tenis düşünen voleybola, futbol hevesi varsa, aaaa kız kısmısı ne işi var...

Esas önemli yargı, benden iyi mi bileceksin? Aah ah bizim zamanımızda... Nankörlük etme çırak veririm haa...

- Yahu hep biz mi hatalıyız?
- Evet... Elbette

Çocuklarımıza şöyle desek

Yavrum, evladım... Yaşam gittikçe daha çok çalışmayı gerektiriyor. Kendine ek özellikler katmalısın.Çünkü sevimsiz bir yarışa gireceksin ve bu yarışta bazı artıların olmalı... Bu yüzden haftanın altı günü çok çalışmalısın. Bu elbette zor bir şey... Ancak mesela Cumartesi gününün öğleden sonrasını tamamen kendine ayır... Ne yapmak istiyorsan yardımcı olalım, Elimizdeki olanakları değerlendirelim ve seni dinlendirelim. Böylece sonrasına yeniden dinlenmiş ve güçlü başlayabilirsin. Ayrıca kendine ait zamanın oluşu ve zamanı beklerken yapığın her şeyi daha iyi yapabilirsin... Öyle ya... Kendine zamanın var... Kendine aaaait.

Aman  ‘Ne yapmak istiyorsan’ kısmını atlamayalım ve bunu ne istersen yapabilirsin olarak tercüme etmeyelim.

Ne kadar güzel ve doğru olur değil mi...

Hele sosyal etkinlik derken tiyatro çalışması isterse çocuğunuz... İster tabiii... Çok da iyi olur.

Bakın o zaman neler katılabilir hayatına... Sayalım mı?

Öncelikle çocukların zihinsel becerileri geliştirilmelidir.
Tüm beceriler birbirleriyle ilişkili olduklarından başka becerilerin gelişmesine temel oluşturmaktadırlar.
Çocukların düşünme, sorgulama, yargılama ve değerlendirme becerilerini geliştirmenin önemli araçlarından biri sosyal etkinlik içinde olmalarıdır. Birlikte üretmek katılanlara dayanışmayı, birlikte yaşamanın gerektirdiği sorumluluğu sağladığı gibi kişiliğinin oluşmasını ve gelişmesini sağlar. Özgüveni geliştirir. . Kız ve erkeklerin birlikte çalışmasıyla cinsel sağlıksızlığı, tutarsızlığı ve saygısızlığı önler. Ayrıca, tüm sanat dallarına ilgiyi sağlar, dilini tanıma ve kullanma becerilerini geliştirir. En önemlisi insana insanı tanıtır. Ortak komplekslerimize bakış uzatarak sağlıklı olanı görmek, düşünce olgunluğuna ulaştırmak ve aşama yapmasını sağlamak gibi destekler de sağlar. Önemli olan gelişen çocuğun aklını ve yüreğini olgunlaştırmaktır.

Bunun için yaptıklarım şöyle

 Bu eğitimlere katılan öğrencilerim düşünmeyi her türlü etkinliğin içine sokabilmektedirler. Bu sayede bilgilendirmeyi değil , bilgiyi bulmasını sağlayabiliyorum.

 Öğretmek yerine düşündürmeye , sorgulatmaya çalışıyorum.

 Anlamaya yönlendirerek mevcut bilgileri ile yeni bilgilere ulaşmasını sağlamaya çalışıyorum.

 Bu gelişmeleri sağlayabilmek için çocukları konuşmaya özendiriyorum.

 Her çocuğun kendini rahat hissedebileceği eğitici ve öğretici ortamı sağlıyorum,

 Yaş ve beceri ayrımı yapmaksızın katılımlarını sağlamaya çalışıyorum,

 Yanlış bir şey söylemek ya da sormaktan korkmamalarını öğretmeye çalışıyorum.

Bu eğitim programı içerisinde onlara sorumluluk ve yetki vererek birey olduklarına inandırırken asla kaç yaşında olduklarını unutmuyorum.

Onları oldukları gibi kabul ediyor ve sadece o olduğu için değer veriyorum.

 Kişiliklerini değil becerilerini değiştirmeye gayret ediyorum .

Çocuklarımı en üst amaçlarına ulaşacaklarına inanıp ve inandırıp başarısızlıklarda tekrar denemeye ikna ediyorum.

Yanlışlardan önce doğruları öne çıkarmaya ve yanlışların doğruyu öğrenmek için iyi bir fırsat olduğunu anlatmaya çalışıyorum.

Belki de en önemlisi eziklik zayıflık , güvensizlik duygularını yok ederek kendilerine haksızlık etmelerine engel oluyorum , Böylece tüm becerilerini ateşliyor, üretmelerini sağlıyorum.

Eğer buraya kadar okuduysanız... E  iyi ettinizve umarım çocuğunuz için  iyi şeyler olur.
Teşekkür ederim.