YAŞ KAÇ

Yaşım mı?neden sordunuz?

Olsa olsa yaz…

Ne ilkbahar,ne sonbahar,ne kış

Çok çınar yeşerdi,çok çınar döktü yaprak.

Gittim…geldim

Balkondan tek tek saydım günleri

Aynı yatak yar olmadı beş gün üst üste.

Ha babam gökyüzü hababam gurbet…

Bir kumları avuçladım çöllerde,

Kah tepeledim kayaları

Oksijensiz zirvelerde.

Kah sırılsıklam

Deniz bir burada bir ötede.

Bir tek seni taşıdım heybemde.

Yki de melek senden olma.

Ha unuttum bir de kedi..

Bir şey olmaz demiştim halbuki..

Ağlamıştın balkondan düşünce.

Hiç sevmedim otelleri.

Hepsinde aynı yalnızlık,

Aynı telaş ,aynı sensizlik..

Çiçekler bile yapmacık

Begonviller açmıştır orada

Bir de o büyük sarı papatyalar.

Çok severim sarı papatyaları bilir misin?

Zamansız zamanlarda  o özlediklerim,

Göçmen kuşlar gibi hava ısınınca

                                 Düşerdi yollara bizim yanımıza

Nasıl da gülümseyerek koparırdı bir tane..

Yüzünde, sevgilerin her damlası.

Nasılda severdi o mor dağları,

Keşke en büyük çocuk ben olsaydım

Onun özlemiyle, daha çok bekleseydim..

Sarı papatyalar açsın artık diye.

Yaşım mı?Ben de bilmiyorum.

Bilmem kaç tane çınar yeşeren,

Bilmem kaç tane sarı papatya,

  Kaç yaprak dökülen…

Kemal   ARTÜZ  ‘’Seni Senle Yaşamak’’ Kitabından..

Teşekkürler Kemal

Bir ağustos öğle şekerlemesi sonrası, mahmur gözler sehpanın üstünde Sinan’ın verdiği Kemal Artüz’ün <Seni senle yaşamak> kitabına takılıyor.Öylesine elime alıp, <bakalım nasıl şeymiş onu onla yaşamak> diyerek kapağını açıyorum.Ylk şiir Tükeniş!Kitabın adından beklenmeyen, umulmayan bir şiir.Bilinçli bir tercih midir bilemem.Okuyacak olanın meşrebine göre, kitabı sehpaya atabilir, ya da elinden bırakamayabilir.Benim meşrebim <Suçu bizi sevmek olanları> yüzüstü bırakmış olmanın utancını, suç ortaklığını kendi yüzüne değil, hepimizin yüzüne bir tokat gibi vuran o ilk şiirden sonrasına bakmamaya izin vermiyor. Ylk şiir <Tükeniş> aslında bir nevi <Diriliş> oluyor.Ylk şiir beni yakalıyor!

Teması yalnızlık (başlarda yazıldığı gibi yanlızlık değil), yakamozlar, renkler, Beykoz, deniz, yosun yeşili gözler vs. olan şiirler hiç de ilk şiir kitabı acemiliği taşımıyor. Aksine; Düşlere ihtiyaç yoktu o zaman/Zaman; zaten bir düştü (Anılar), Ko varsın hep gece olsun/Işık dediğin insanın içinde (Mangal), Kendi düşlerini sattıkları yetmedi, sıra bizimkilerde/Kaç para eder ki sevda düşleri (Sevda Tepesi), Dün geçtim o mezarlıktan/Her yerde gömülü anılar (Yine O Yç Çekmeler) gibi usta işi dizeler!Ayrıca ismiyle müsemma <Rengarenk> şiirindeki (Resmindeki mi demeliyim acaba) anlatım zenginliği!

Eksikleri yok mu?Küçük,Büyük/Gramer/Karışık vs gibi şiirler ya şairin boyunu aşmış ya da bizim boyumuzu aşıyor.

Bir de sonsuzlukta yaşayan Abla’ya yazılmış ağıt var. Format olarak ağıt olmamış. Ama eğer ağıt acısı hiç geç(e)meyen ve geç(e)meyecek olan yürekteki ateşten, sizin yüreğinize bir kıvılcım sıçratabilmekse, bunu başarmış.

Kemal Artüz sadece yosun yeşili gözlere değil ülkesinin <hüzünlü, ağlamaklı >

çocuk gözlerine de şiirler yazabilmiş. Dünya’ya, Ülkesine, insanına karşı bir duruşu, tavru, söyleyecek sözü olan, bunu da söyleyebilen biri.

Nuri Bilge Ceylan’ın Cannes’da aldığı muhteşem ödülden sonra söylediği, aldığı ödülden çok çok daha muhteşem olan, gözümüzü buğulandıran, burnumuzu sızlatan, yüreğimizi titreten <TUTKUYLA SEVDY?YMYZ, YALNIZ VE GÜZEL ÜLKEMYZ> (orjinal olarak ingilizcesi <to my lonely and beatiful country/which i love passionately> ) için Kemal Artüz’ün de söylediği ve söyleyeceği çok şey var.

Ben bu kitabı gördüm. ?iiri, Dünya’yı, Ülkesini, insanını seven herkesin de görmesi gerekir.

Teşekkürler Sinan, Teşekkürler Kemal

MEHMET YAVRUTÜRK

m.yavruturk52@gmail.com